سناریو فریب ملی -2

کوچه علی چپ

آقای سحر خیز در بسیاری از بخشهای مقاله از

فعالان سیاسی و رهبران احزاب و گروههای ملی, اصلاح طلب و تحول خواه

اسم برده اید . پرسش این است برای چه؟ به چه کسی ملی گفته می شود؟ می توانید لطف کنید که این فعالین و گرو ههای ملی را نام ببرید؟ بگذارید من برای شما نام ببرم. در داخل ایران نیروهای ملی مذهبی هستند که قانون اساسی مصوب سال 67 ج.ا را قبول ندارند. اگر می گویید نه, رجوع کنید به ثبت نام آنان برای انواع و اقسام انتخابات که همواره گفته اند التزام عملی دارند نه اعتقاد به این قانون اساسی. در مورد خارج از کشوری ها هم گروههای ملی شامل جبهه ملی ایران است که در قطعنامه آخر خود صراحتن اعلام کرده است خواهان بر اندازی ج.ا از طریق مردم است. همان راهی که شما تهدید داخلی می دانید و برای خروج از آن سناریو می دهید. گروه بعدی هم که اتفاقن مذهبی هم است بنی صدر است که هفته ای نیست که برنامه خود را با درخواست از مردم ایران برای خیزش عمومی برای دفاع از آزادی و شرافت و عزت خود و دفع خطر حمله به ایران تمام نکند.

آقای سحر خیز ملی گرا کسی است که منافع ملی را معیار تصمیم گیری خود قرار می دهد نه منافع گروهی یا نظام سیاسی خاصی را. آقای خاتمی ملی نیست. آقای خاتمی در جواب دانشجویان دانشگاه تهران در قبال مجلس هفتم گفت که در برابر نظامی عقب نشسته است که به آن معتقد بوده است. انسانی که که منافع یک نظام سیاسی را به منافع ملت تر جیح می دهد ملی نیست. انسانی که تصمیم فردی و گروهی خود را به تصمیم خرد جمعی جامعه ترجیح می دهد دموکرات نیست. حال در سناریو خود, شما می خواهید که نیروهای ملی و ملت از سناریویی حمایت کنند که در آن نهایتن کسی می آید سر کار که ملی نیست و حقوق نظام را بر حقوق ملت ترجیح می دهد؟ آقای سحر خیز اینها را شما می دانید و لی خود را به کوچه علی چپ زده اید تا اینگونه القا کنید که هر کس از این سناریو حمایت نکرد و دنبال خیزش عمومی مردم برای برکناری ج.ا بود ملی نیست .تناقض شما از آنجا شروع می شود خیزش عمومی مردم را تهدید می شمارید درصورتی که آزادی تعین نظام سیاسی اولین حق ملی هر ملتی است.