پیشنهاد تشکیل جمع منتخب اعضای بالاترین برای وضع قوانین در آن
این نوشته در نقد مطلبی است به عنوان رفراندوم، دموکراسی و بالاترین(داورخان و کوهیار...) . هدف از طرح همچین مباحثی یافتن راه کار مناسب برای اداره یک جامعه مجازی از نوع بالاترین می باشد.
قوانین اولیه به عنوان قوانین پایه که توسط موسسان وضع شده باید باشد که ضامن بقای سیستم باشد و اصولن این حق بنیان گذاران است و از مالکیت آنها سر چشمه می گیرد. البته اگر مینیمم باشد بهتر است. در مورد سایر قوانین مانند تغییر ایجاد شده, دموکراسی مستقیم در اینجا یک ایرادی دارد و آن مشکل مدیریتی است. چون مالکیت متعلق به موسسان است و آنها تمهیدات خاص خود را خواهند داشت در جهت سود دهی که ممکن است با نظرات اعضا دچار یک سو تفاهماتی شود و از طرف دیگر قابل به توضیح برای عموم نباشد یا شاید در خارج از محدوده درک اعضا قرار گیرد (به دلایل تکنیکی). در این حالت رای گیری مستقیم به بهبود سیستم کمکی نمی کند. در این حالت بسیاری از اعضا در بهترین حالت به رای اعضای شناخته شده و مورد قبول خود تکیه خواهند کرد که همان حالت نمایندگی را پدید می آورد.
با بیان دیگر باید بهبود سیستم را تعریف کرد اعضا از بهبود یک برداشتی دارند و موسسان برداشت دیگر. به توافق رسیدن بر سر یک منافع مشترک بر عهده چه کس یا کسانی است؟ این جایش در دموکراسی مستقیم پیشنهاد شده برای بالاترین خالی است. اگر این کار به عهده خود موسسان گذاشته شود میشود استبداد محسنه و اگر به عهده جمعی منتخب از کاربران .میشود گفت که به دموکراسی در تصمیم گیری نزدیک تر شده است. اینکه این نوع دموکراسی چه مزایای نسبت به ا استبداد محسنه دارد , بحثی جداگانه است.
آز آنجا که این مساله بالا بر پایه مالکیت انحصاری بوجود می آید , ممکن است بحث سهام سود مند جلوه نماید ولی به نظر من کارساز نیست. چون اکثریت سهام (بالای 51 درصد) به موسسان تعلق خواهد داشت. و طبیعتن اکثریت آرا هم متعلق آنها است . در جامعه واقعی اگر سهام دار از عمل کرد هیات مدیره راضی نباشد, سهام خود را نقد می کند و باعث افت ارزش سهام میشود و این به معنی است که دارایی شرکت سقوط می کند و بدین ترتیب سهام دارانی که حتا اکثریت را هم ندارند قادر به تا ثیر گذاری یا نشان دادن نارضایتی خود از سیستم هستند. ولی در اینجا هر کس سهام دار شود بیخ ریش خودش است. طرح تظمین باز خرید سهام هم به این ایراد کمک می کند اما آن نقش سهام واقعی را در تاثیر گذاری بر تصمیمات هیات مدیره را نخواهد داشت. از طرفی سهامداران هم نمایندگی اعضا را ندارند. یعنی سهام در برطرف کردن مشکلات مالی کمک خواهد کرد ولی در تصمیم سازی خیر
پیشنهاد من همان تشکیل یک جمع منتخب اعضا برای وضع قوانین است.
آز آنجا که این مساله بالا بر پایه مالکیت انحصاری بوجود می آید , ممکن است بحث سهام سود مند جلوه نماید ولی به نظر من کارساز نیست. چون اکثریت سهام (بالای 51 درصد) به موسسان تعلق خواهد داشت. و طبیعتن اکثریت آرا هم متعلق آنها است . در جامعه واقعی اگر سهام دار از عمل کرد هیات مدیره راضی نباشد, سهام خود را نقد می کند و باعث افت ارزش سهام میشود و این به معنی است که دارایی شرکت سقوط می کند و بدین ترتیب سهام دارانی که حتا اکثریت را هم ندارند قادر به تا ثیر گذاری یا نشان دادن نارضایتی خود از سیستم هستند. ولی در اینجا هر کس سهام دار شود بیخ ریش خودش است. طرح تظمین باز خرید سهام هم به این ایراد کمک می کند اما آن نقش سهام واقعی را در تاثیر گذاری بر تصمیمات هیات مدیره را نخواهد داشت. از طرفی سهامداران هم نمایندگی اعضا را ندارند. یعنی سهام در برطرف کردن مشکلات مالی کمک خواهد کرد ولی در تصمیم سازی خیر
پیشنهاد من همان تشکیل یک جمع منتخب اعضا برای وضع قوانین است.
No comments:
Post a Comment