قدرت آمریکا و ضربه فنی شدن جمهوری اسلامی

امروز سخنرانی رییس دانشگاه کلمبیا را گوش می کردم، به این فکر می کردم که وقتی نمی گذارند منتقدان و اندیشمندان داخلی حکومت را نقد کنند و از آن پرسش کنند، این هم مانند بقیه چیز ها به خارج از مرز ها منتقل می شود و توسط خارجی ها انجام می شود اندیشه و علم و پرسش ,مرز جغرافیایی نمی شناسد در محدوده کار علمی ،حرف اول و آخر را اندیشه میزند.بخش هایی از سخنرانی که در مورد آزادی بیان بود بسیار زیبا و اندیشمندانه می نمود.

جلسه نمونه زیبایی از بکار بردن نقد و آزادی بیان در برخورد با کسانی بوده است که بر زور و بازوی یا بر فریب و نیرنگ خود تکیه کرده اند و سخن راندن را از ملت خود سلب کرده اند سالها ملت خود را تحقیر کرده اند و آنان را مانند گوسفندانی دانسته اند که نیاز به چوپان دارند، در صورتی که همین اندیشمندان بااندیشه خود و با کلام خود قادرند که رییس جمهور یک مملکت را به چالش بطلبند رییس جمهوری همان حکومتی که خود را در اوج اقتدار علمی و صنعتی می داند. همان حکومتی که ادعای قدرت در عرصه جهانی دارد. همان حکومتی که ادعای ارایه عدالت برای جهان دارد. ج.ا در جنگ اندیشه در ثانیه اول ضربه فنی شد، اینها مدل جنگی انسان متمدن است، توپ و تانک مربوط به عصر بربریت انسان است. که البته اگر گریزی از آن نباشد از آن هم استفاده خوهند کرد. این اندیشمندان و فر هیختگان سرمایه ها و قدرت آمریکا هستند ، همان سرمایه هایی که ج.ا یا آنها را می کشد یا خفه می کند یا تطمیع می کند یا ... و در هر صورت مانع از بارور شدن آنها می شود. سر مایه یک جامعه، مجموعه توان مندی های انسانهای آن جامعه ست. سر مایه یک جامعه، اندیشه آن جامعه است.

راستی فکر کرده اید که جوان آمریکایی که همچین صحنه هایی را می بیند و در هم چین فضای آزادی رشد می یابد ، در آینده چه محصولی خواهد داد و چه بر تری هایی بر ما خواهد داشت؟از چه درجه عقلانیتی بهره مند خاهند شد؟ مقایسه کنید با جوانان ما که می فرستندشان ته چاه جمکران به دنبال نخود سیاه। چه کسی احمق است ما یا آنها ؟ ما حکومت مان اندیشمندانش را می بلعد و آنان بر اندیمندانشان ارج می نهند و شرایطی هم برای رشد چنین کسانی فراهم می کنند، چه کسی احمق است ما یا آنها ؟